جنگ، واقعیتی پوشالی ...

بخش اول: جنگ به مثابه مخدر...!

کریس هجز، خبرنگار آمریکایی در کتاب "جنگ، نیرویی که به ما معنا می دهد":

  " ما ، کارآمدترین آدمکشان روی زمین را تعلیم می دهیم و مجهزشان می کنیم...!"

 

 

کریس هجز خبرنگاری که در جنگ های آمریکا علیه ویتنام، عراق، افغانستان و جنگ های بوسنی و فلسطین اشغالی  و ... حضور داشته، از تجربیات خود پیرامون جنگ به مثابه ماده مخدری برای نیروهای نظامی بالاخص  سربازان آمریکایی سخن به میان می آورد.

وی یادآوری میکند که در این پروسه انسان به جنگ معتاد میشود؛ زیرا جنگ و خشونت در شخص ایجاد هیجان نموده و بعد از کشت و کشتار ، این هیجان تخلیه شده ‌و در ظاهر به شخص احساس سرخوشی بعد از مصرف مواد مخدر دست می دهد.

لازم به ذکر است که این اثرات اولیه بعدها تبدیل به رفتارهای غیر انسانی نظیر دیگر آزاری ، خودآزاری و خودکشی و دیگر کشی می شود.

(نکته: در نتیجه سردمداران آمریکایی از وجود هیجان در فطرت آدمی و تخلیه بجا و درست آن  سواستفاده کرده و جنگ و تجاوز به کشورهای ضعیف را محلی برای تخلیه هیجانات می سازند)

(در روان‌شناسی هیجان‌ها جایگاه بسیار حساس و بنیادی دارند. زیرا ریشه بسیاری از اختلال‌های روانی را تشکیل می‌دهند. حتی سلامتی انسان را تضمین می‌کنند)

 

البته هجز ، رسانه ها و مطبوعات آمریکایی را نیز در فریبندگی خشونت و تقدس سازی جنگ و اهداف و اغراض شیطنت آمیز ناسیونالیستی مقصر می داند. وی به اسطوره های ناسیونالیستی در شدت جنگ ها انتقاد دارد که باعث زیاده روی در فساد و خونریزی می شود.

چه اینکه وی اعتراف میکند : "ما برای آزاد کردن کویت به عراق نرفتیم بلکه برای نفت ارزان قیمت بود اما این را نمیتوان به عنوان یک هدف مقدس جنگی برای مردم بازگو کرد...!!!"

یا در جایی دیگر می گوید: "سربازهای آمریکایی در جنگ ویتنام دریافتند که نیت والایی در این جنگ وجود نداشت"

پس در رسانه هانیز هماهنگ با مقاصد دولت، کشوری که از منظر آن ها متخاصم است تبدیل به دشمن مطلق و اهریمن  می شود و هجز نیز معتقد است که متجاوزان جنگی (خصوصا آمریکایی ها)هرگز نمیخواهند که در جنگ ها ، سرباز صفت های انسانی دشمن را تشخیص دهد ...!

 

ادامه دارد...

______________________________________________________________________

پ.ن:

همانطور که می دانید هرگز جنگی در آمریکا یا در مرزهای جغرافیایی آن در نگرفته ، و آمریکا به بهانه اینکه شاید روزی فلان کشور برای منافع ما ایجاد خطر کند به دیگر کشورها تجاوز کرده و یا اگر زور نظامی اش به آنان نچربد ، تحریمشان میکند و با استفاده ازفیلم ها ، اشعار ، آهنگ ها و ...ی ناسیونالیستی و تعصب فرد بر میهن اش آنان را وادار به تجاوز و جنگ طلبی میکند در عین حال که نیروهای نظامی از سیاست پس پرده دولتشان بی خبرند.